o gün güneş vardı.
bir tren yolu; kenarında gelinciklerden kırmızı bir halı.
güne uyanan bulutlara inat bazıları hiç uyumamıştı. tıpkı bir önceki akşamdan beri yolda olan tren makinisti gibi.
çok az kaldı, hava aydınlandı, güneş doğuyor dedikçe daha da yakınlaşıyordu evine.
önce sıcak bir kahve içecekti. sonra sabaha uyanacak kzını kucağına alıp yorgunluk giderecekti.
birazdan gara varacak tren.
ay hala gündüzün maviliğinde saklıydı, sokak kedileri de hiç uyumazdı.
sahi güneşe inat raylarda yatan cılız erkek bedeni de karışmasaydı güne...
sabah kızını kucağına alacaktı.
tren hem cılız adama, hem de makinistin hayallarine çarptı.
artık raylar da gelinciklerden daha kırmızı...
güneş çoktan yol aldı.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire